در ادامه مطلب به انواع ریزش مو خواهیم پرداخت
ریزش موی منتشر حاد سر
در حدود سه ماه بعد از مواجهه با یک عامل شعله ور کننده ایجاد می شود و خود به خود بهبود می یابد. برخی از علل این نوع ریزش مو عبارتند از :
- ریزش مو بعد از بیماری های تب دار
- ریزش مو بعد از حاملگی (که چند ماه بعد از زایمان شروع و 3 تا 6 ماه بعد متوقف می گردد)
- ریزش مو بعد از رژیم های غذایی سخت و استفاده از داروها
- ریزش مو بعد از اعمال جراحی
- ریزش مو بعد از استرس های شدید روحی
- ریزش مو به علت کمبود آهن
در این بیماران انجام آزمایش های خونی و تیروئیدی ضروری است در نهایت باید توجه داشت که ظرف 3 الی 6 ماه بهبودی حاصل می گردد. در این فاصله محلول های مینوکیسیدیل ممکن است کمک کننده باشند.
ریزش موی منتشر مزمن
اگر ریزش مو به صورت منتشر بیش از 6 ماه طول بکشد، لفظ مزمن به آن اطلاق می گردد. غالبا خانم های 30 تا 50 سال که موهای پر پشت و ضخیم دارند دچار این بیماری می شوند.
طی 3 تا 4 سال و نهایتا 10 سال خود به خود بهبودی پیدا می کنند. در هر صورت سبب طاسی کامل نمی شوند.
ریزش موی ناحیه پشت سر بعد از عمل جراحی
شاید در اعمال جراحی طولانی به علت نرسیدن اکسیژن و خون کافی به مو ، مو دچار ریزش شود. بهترین درمان جلوگیری از ایجاد بیماری، استفاده از حرکت دادن سر بیمار طی عمل جراحی توسط متخصصان بیهوشی می باشد.
ریزش موی مردانه
طاسی در مردان بیماری نیست بلکه پاسخ مو به هورمون های مردانه می باشد. موهای گیجگاهی، پیشانی و فرق سر بیشتر گرفتار می شوند. عوامل وراثتی در این نوع ریزش نقش اساسی دارند. امروزه روش های درمانی متعددی برای این نوع ریزش معرفی شده است. ترکیبات مینوکسیدیل موضعی در مردان زیر 30 سال که به مدت کمتر از 5 سال دچار ریزش مو شدند می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
ریزش موی مردانه در خانم ها
اگر ریزش مو در نواحی گیجگاهی، پیشانی و بالای سر در خانم ها ایجاد شود احتمال یک ناهنجاری هورومونی وجود دارد. غالباً این بیماران دچار خشونت صدا، آکنه، بی میلی جنسی و گاهی ناباروری می شوند. در صورت وجود این علایم بیمار باید به متخصص غدد مراجعه کنند.
ریزش موی موضعی
ریزش مو در یک ناحیه کاملاً مشخص و معمولاً گرد در اصطلاح پزشکی «آلوپسی آره آتا» نامیده می شود. این بیماری بسیار شایع است . بیماری یک زمینه ارثی دارد که توسط استرس های روحی تشدید می گردد. غالباً 1 تا 3 ماه طول می کشد تا دوباره موها رشد نمایند. استعمال ترکیبات کورتون دار موضعی یا تزریقی توصیه می شود.